لباس عزا پوشیدن در نقاط مختلف جهان جهت اظهار غم و اندوه در سوگ عزیزان از رنگ سیاه استفاده می شود. تاریخ اقوام و ملت ها نمونه های زیادی را بیان می کند که با لباس مشکی اظهار اندوه نموده اند. ما نیز در هر مناسبتی از ایام شهادت با پوشیدن لباس مشکی نشان می دهیم هنوز آن داغ ها برای ما تازه است. اظهار می داریم اگر چه سال ها از آن واقع گذشته ولی ما هنوز برای شما عزاداریم. در نگاهی دیگر بر تن کردن لباس مشکی برای اهل بیت علیهم السلام پوشیدن لباس توسل و خدمت به ایشان است. لباس مشکی یعنی اظهار محبت به ائمه دین بالأخص سید الشهدا علیه السلام. لباس مشکی یعنی اعلام بیزاری از سقیفه نشینان و بنی عباس و بنی امیه و بنی مروان.لباس مشکی یعنی همدردی با پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم، و علی مرتضی و فاطمه زهرا علیهما السلام در آنچه دشمنان دین بر اولاد آنها روا داشتن. در جلوه ای دیگر لباس مشکی یعنی لباس کمک به مظلومان، لباس غلبه حق بر باطل، لباس شرف و سرافرازی شیعیان، لباس اعلان نفرت از دشمنان خدا، لباس اعلان نفرت از دنیا پرستانی از قبیل یزید و معاویه و... لباس مشکی یعنی لباس صبر و شکیبایی، لباس همراهی و هم سویی با اسرای کوفه و شام ، لباس نظاره کردن به خرابه نشینان است. لباس مشکی پوشیدن برای مصائب معصومین علیهم السلام یعنی لباس استقامت در مقابل زور، زیرا آن بزرگواران زندان ها و شکنجه های جسمی و روحی بسیاری متحمل شده اند تا به شهادت رسیدند، و در نتیجه تشیع با این عظمت به ما رسیده است. سابقه لباس مشکی در تاریخ معصومین علیهم السلام شواهدی در تاریخ اسلام وجود دارد که پوشیدن لباس مشکی را به عنوان عزا نشان می دهد. ذیلا به مواردی از آن ها اشاره می کنیم: 1. در عزای جعفر طیار علیه السلام که در جنکپگ موته به شهادت رسید، همسر او اسماء بنت عمیس به دستور پیامبر صلی الله علیه و آله لباس مشکی پوشید (البدایة و النهایةجلد 4 ص288؛ فتح الباری جلد 9 ص402؛ لسان العرب جلد1 ص473) 2. در شهادت شهدای احد زن ها لباس مشکی پوشیدن ( سیاه پوشی در سوگ ائمه نور علیهم السلام ص202) 3. امام حسن علیه السلام پس از شهادت امیر المومنین علیه السلام بر منبر مسجد کوفه برای مردم خطبه خواند در حالی که لباس سیاه بلندی بر تن داشت و عمامه مشکی بر سر داشت و در عزای پدرش امیر المومنین علیه السلام می گریست( الدرجات الرفیعة ص147؛ شرح نهج البلاغه ج16 ص22؛ اثبات الوصیة للامام علی بن ابی طالب علیه السلام؛ سیر اعلام النبلاء ج3 ص 267و272) 4. در فضائل روز نهم ربیع الاول و اسامی آن روز حضرت هادی علیه السلام فرمود : (( یَوم نَزعِ السَّوادِ)) روز کندن و بیرون آوردن لباس مشکی است. ( مستدرک الوسایل ج 3 ص326؛ المحتضر ص54؛ بحار الانوار ج31 ص127؛ مجمع النورین ص 234) چنانکه درباره روز غدیر نیز نام (( یوم نزع السواد)) روز بیرون آوردن لباس سیاه آمده است( الاقبال ج 2 ص261؛ مسند الامام الرضا علیه السلام ج2ص18؛ مصباح کفهمی ص702) سابقه لباس مشکی برای عاشورا امام باقر علیه السلام می فرماید: هنگامی که امام حسین علیه السلام کشته شد، لباس تیره مایل به مشکی یا مشکی در تن شریف حضرت بود( کافی ج6 ص 452؛ دلائل الامامة ص178؛ بخار الانوار ج45 ص94؛ وسائل الشیعة ج 4 ص365و 83) پس از شهادت امام حسین علیه السلام ، فرشته ای از آسمان به دریاها فرود آمد و صیحه ای زد و گفت:(الْبَسُوا أَثْوَابَ الْحُزْنِ فَإِنَّ فَرْخَ رَسُولِ اللَّهِ ص مَذْبُوح‏):(جامه های عزا بپوشید که فرزند پیامبر صلی الله علیه و آله را سر بریدن).(مستدرک الوسائل ج3ص328؛ بحار الانوار ج45 ص221؛ کامل الزیارات ص143) همچنین فرشته دیگری در آسمان ها و زمین ندا کرد:( یا عِباد اللهِ،البِسُوا اَثوابَ الأحزان و أَظهِروُا التَّفَجُّعَ و الأَشجان):( ای بندگان خدا ، لباس های حزن بپوشید و ناراحتی و ناله های خود را آشکار کنید). اولین سیاه پوشان در عزای امام حسین علیه السلام اهل بیت حضرت بودند. وقتی یزید در شام مفتضح شد و پس از آن همه جسارت مجبور شد به ایشان اجازه عزاداری دهد در کنار اهل بیت امام حسین علیه السلام که درخواست لباس عزا کردند، همه بانوان بنی هاشم و زنان قریش ساکن شام نیز به یاری ایشان آمدن و برای آن حضرت لباس مشکی پوشیدن و هفت روز عزاداری نمودند.( بحار الانوار ج45ص196؛ مستردک الوسائل ج3ص327؛ العوالم ص422؛ شجره طوبی ج1ص152؛ منتخب طریحی ص497؛ اشکهای خونین در سوگ امام حسین علیه السلام ص493) همچنین یکی از غلامان یزید ملعون که شیعه بود در سوگ امام حسین علیه السلام سیاه پوشید( سیاهپوشی در سوگ ائمه نور ص134) هنگامی که خبر شهادت امام حسین علیه السلام به ام سلمه رسید، در مسجد پیامبر صلی الله علیه وآله قبه و خیمه ای سیاه برپا نمود و جامه سیاه پوشید و مشغول عزادرای شد.(شرح الاخبار ج3 ص171؛ عیون الاخبار و فنون الآثارص109) در مرحله بعد زنان بنی هاشم در مدینه پس از شهادت آن حضرت لباس سیاه پشمی پوشیدن و از سرما و گرما شیکایتی نکردند و امام سجاد علیه السلام دستور آماده سازی غذا برای ایشان می داد تا عزاداری کنند(بحار النوار ج45 ص188؛ محاسن ج2ص420؛ نفس المهموم ص473؛ وسائل الشیعه ج3ص238) معلوم می شود پوشیدن لباس سیاه در ماتم و عزا از ابتدا مرسوم بوده که بانوان بنی هاشم در ماتم حضرت سیدالشهداء علیه السلام لباس سیاه پوشیده اند . همچنین انجام این کار در حضور امام سجاد علیه السلام دلیل صحت و مقبول بودن آن است. حضرت زین العابدین علیه السلام جبه ای سیاه رنگ و لباس بلند کبود رنگی پوشیده بودند( کافی ج6 ص449؛ دعائم الاسلام ج2 ص161؛ وسائل الشیعه ج5 ص34؛ بقحار النوار ج46 ص106) سابقه دیگر لباس مشکی که به زمان ائمه علیه السلام باز می گردد شعر یکی از اصحاب امام صادق علیه السلام به نام سیف بن عمیره است که از راویان و علما بر جسته شیعه بوده است. او در شعر خود لباس حزن را لباس سیاه دانسته است یا مومنا متشیعا بولائه یرجو النجاة و الفوز یوم المحشر إبک الحسین بلوعة و بحرقة إن لم تجدها آلم فؤادک و أکثر وامرج دموعک بالدماء و قل ما فی حقه حقا إذا لم تنصر والبس ثیاب الحزن یوم مصابه ما بین أسود حالک أو أخضر (متخب طریحی ص380) ای مومنان و پیروان حسین علیه السلام که به برکت دوستی او در روز قیامت امید نجات و رستگاری دارید،با سوز و آه بر حسین علیه السلام گریه کنید ،و اگر چشمه ی اشک خشکید،قلبتان را با آتش اندوه ذوب کنید،بلکه بیشتر گریه کنید.اگر در کربلا نبودید تا به یاری فرزند فاطمه علیها السلام بشتابید،آب دیدگانتان را با خون دل در آمیزید و حقیقت را در حق او بیان نمایید. در روز عاشورا جامه های حزن و اندوه بر تن کنید. حکم لباس مشکی لباس مشكی در حال عادی كراهت دارد و بنا بر روایاتی نهی از آن ب ه خاطر بنی عباس بوده که لباس مشکی را شعار و علامت رسمی حکومت خود قرار داده بودند، و پوشیدن آن به معنای طرفداری از حکومت آنان به حساب می آمد. در زمان های بعد که بنی عباس منقرض شدند لباس مشکی هم از آن مفهوم خارج شد. بنابر لباس مشکی بدون وجود شرایط خاصی مانند عزاداری، مکروه است اما اگر به عنوان اعلان عزا باشد جهات رجهان در ان پیدا می شود، به خصوص آنکه در اجتماع، عزادار با این رنگ شناخته شود و هیچ رنگ دیگری جای آن را نگیرد؛ و اگر عزادرا لباس مشکی نپوشد مردم تعجب کنند و چنین بر داشت کنند که چرا در برابر مصیبتی که بر او وارد شده عکس العملی نشان نمی دهد؟!! از همی جاست که بسیاری از فقها پوشیدن لباس مشکی را در عزاداری امام حسین علیه السلام از کراهت استثناء کرده اند و بعضی راجح دانشته اند و عده ای کراهت را مطلقا رد نموده اند به کتب زیر مراجعه شود:( شیخ یوسف بحرانی در الحدائق الناظرة ج 7 ص 118؛ سید کاظم یزدی در آخر رساله منهج الرشاد؛ محدث نوری در مستدرک الوسائل ج3 ص328غ شیخ عبد المحسن بن حسین خاقانی در خیر الزاد لیوم المعاد ص251؛ایت الله تبریزی در رسالة مختصرة فی لبس السواد) جا دارد در این باره روایاتی آورده شود: 1. در روز فتح مکه هنگامی که پیامبر صلی الله علیه و آله وارد مکه شدند، بر سر مبارک حضرت عمامه سیاهی بود(وسائل الشیعه ج5 ص57؛ مکارم الأخلاق ص119؛ مصباح الفقیه ج10 ص453) 2. ابو ظبیان می گوید: روزی امیر المومنین علیه السلام نزد ما آمد در حالی که لباس مشکی بر تن داشت...( مستدرک الوسائل ج3ص234؛ مکارم الأخلاق ص104؛ الطبقات الکبری ج3 ص31؛ انساب الأشراف ص186) 3. داود رقّی می گوید: شیعیان از امام صادق علیه السلام درباره پوشیدن لباس مشکی سوال می کردند. روزی دیدم حضرت نشسته اند و لباس مشکی بر تن، کلاهی مشکی بر سر و کفشی سیاه با آستر مشکی در پای دارد. حضرت قسمتی از پارچه را باز کرد و فرمود: بدان که پنبه آن نیز سیاه است و مقداری پنبه سیاه از آن بیرونکشیده فرمود: قلبت را روشن و سپید کن، و هر چه خواهی بپوش( وسائل الشیعه ج4 ص385؛ علل الشرائع ج2 ص347؛ مشکاة الأنوار ص91) ((قبول ولایت ما و برائت از اعدای ما کن و هر چه خواهی بپوش)) 4. شخصی می گوید: امام هادی علیه السلام را دیدم در حالی که لباس سیاه بر تن داشت و سوار بر اسبی سیاه بود.( بحار الانوار ج50 ص161؛ دلائل الامامة ص 418؛ فرج المهموم ص233؛ مدینة المعاجز ج7 ص449) 5. جمعی از شیعیان و نیز بزرگ بنی هاشم در سوگ زید فرزند امام سجاد علیه السلام سیاه پوشیدند.( الأعلام زرکلی ج 5 ص150) مردم خراسان نیز در سوگ زید و یحیی علیهما السلام سیاه پوشیدند.( سیاهپوشی در سوگ ائمه نور ص136) 6. سلیمان بن ابی جعفر در تشییع پیکر امام کاظم علیه السلام لباس مشکی پوشیده بود.( عیون اخبار الرضا علیه السلام ج2 ص93؛ کمال الدین ص39؛ بحار الانوار ج 48 ص227؛ سیاهپوشی در سوگ ائمه نور علیهم السلام ص203) تذکر این نکته لازم به نظر می رسد که جا دارد لباس مشکی را طوری بپوشیم که به نوعی زینت حساب نشود. باید این لباس علامت حزن و اندوه و ماتم باشد نه اسباب آرایش. البته لباس مشکی تمیز و مرتب پوشیدن از آداب عزاداری است و منافات با حزن ندارد، بلکه نوعی احترام گذاشتن به مجلس اهل بیت علیهم السلام به حساب می اید. چرا لباس مشکی را ...؟ این یک سوال است که چرا عده ای این همه درباره لباس مشکی حساسیت نشان می دهند، در حالی که نهایت آن یک امر مکروه است و حرام نیست و در کراهت آن هم روایات و نظر فقها مختلف است؟!! گویا تمام واجبات و مستحبات انجام شده، و همه محرمات و مکروهات ترک شده و فقط لباس مشکی باقی مانده که عده ای بگویند: پوشیدن لباس مشکی مکروه هست؟ اکنون که پشتوانه محکم در کنار این شعار بزرگ وجود دارد، و مدارک لازم درباره آن ارائه شده، مطمئنیم که دامن زدن به القاء شبهه درباره لباس مشکی در عزای حسینی دستاویزی برای مبارزه با اصل عزاداری است، و نیت های نادرستی از ورای آن خود نمایی می کند. شعار لباس مشکی با پوشیدن لباس مشکی تابلوی بلند محبت را به عالم نشان می دهیم و به محضر مولایمان عرضه می داریم: آقا و مولای ما، شما مایه روشنی چشم ما و فروغ دیدگان ما هستید. هنگامی که آن ظلوم و ستم ها را نسبت به شما و اهل بیت و اصحابتان روا داشتند و سه روز پیکر مطهرتان را روی زمین گذاشتند، فروغ از چشم و جان و دل ما رفت و همه چیز در چشم ما تیره و تار گشت. لباس و خانه و کاشانه و مسجد و حسینیه ما در عزای شما سیاهپوش شد. این جامه سیاه فلک در عزای کیست؟ وین جیب چاک گشته صبح از برای کیست؟ شیعه با لباس مشکی، پرچم مشکی، مشکی پوش کردن در و دیوار و پاشیدن گِل و خاک و کاه بر سر و صورت می فهماند که با کشتی نجات چه کردند. لباس سیاهی که شیعه در هر محرّم می پوشد همان دودِ آهی است که خانه دلِ پر از محبت او را در عزای سیدالشهداء اندوده است. تنها اشک دیدگان نیست که در خانه چشم نشان از عشق استوار شیعه به امامان معصوم علیهم السلام دارد. شیعه را صد نشان دریگر از عشق و اخلاص در آستین است که یکی از آن ها جامه سیاه عزاداری است که در عاشورا بر من می کند، و در غدیر آن را بدل به لباس سپیدِ سرور و شادی می سازد. شیعه با سیاهپوشی خویش در محرم می رساند که در منطق وی جامعه ی بدون حسین علیه السلام تاریک است . جهان بدون او بی فروغ است و تاریخ هیچ! همچون شبِ سرد است و سیاه! با غروب خورشید ولایت همه چیز یکسره در تاریکی فرو رفته است. آیا مصیبتی از این مصیبت بالاتر که سنگ بر پیشانی مبارکش زنند و سر از بدن شریفش جدا نمایند؟! جامه سیاه بر تن دوستان حسین علیه السلام ظاهری سیاه دارد ولی اتصال به آن دریای نور است که چنان مظلومانه به شهادت رسید. اما دیده ای تیز بین می خواهد که موج تابش نورش را در سیاهی این جامه ببیند. عده ای از بزرگان لباس مشکی در عزای امام حسین علیه السلام را مدتی طولانی می پوشیدند؛ و پس از ان که مندرس و پاره می شد اجازه نمی دادند مورد استفاده عمومی قرار گیرد، بلکه بدان تبرک می چوستن و آن را در بالش زیر سر خود هنگام خواب قرار می دادند، و آن قدر به ارزش ان معتقد بودند که وصیت می کردند پس از مرگ همراه آنان شود. ما تاطلوع خورشید عدل حضرت صاحب الأمر عَجَّلَ الله تعالی فرجه الشریف عزاداریم. کربلا و عاشورا را با عزاداری، گریه، سینه زنی، سیاه پوشی و ...پاس می داریم و آن را وظیفه خود می دانیم ، و به کوری چشم دشمنان اهل بیت علیهم السلام به این امر افتخار می کنیم. منبع: احرام محرم، عبد الحسین نیشابوری ،چاپ تابستان1392، دلیل ما

لباس عزا پوشیدن در نقاط مختلف جهان جهت اظهار غم و اندوه در سوگ عزیزان از رنگ سیاه استفاده می شود. تاریخ اقوام و ملت ها نمونه های زیادی را بیان می کند که با لباس مشکی اظهار اندوه نموده اند. ما نیز در هر مناسبتی از ایام شهادت با پوشیدن لباس مشکی نشان می دهیم هنوز آن داغ ها برای ما تازه است. اظهار می داریم اگر چه سال ها از آن واقع گذشته ولی ما هنوز برای شما عزاداریم. در نگاهی دیگر بر تن کردن لباس مشکی برای اهل بیت علیهم السلام پوشیدن لباس توسل و خدمت به ایشان است. لباس مشکی یعنی اظهار محبت به ائمه دین بالأخص سید الشهدا علیه السلام. لباس مشکی یعنی اعلام بیزاری از سقیفه نشینان و بنی عباس و بنی امیه و بنی مروان.لباس مشکی یعنی همدردی با پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم، و علی مرتضی و فاطمه زهرا علیهما السلام در آنچه دشمنان دین بر اولاد آنها روا داشتن. در جلوه ای دیگر لباس مشکی یعنی لباس کمک به مظلومان، لباس غلبه حق بر باطل، لباس شرف و سرافرازی شیعیان، لباس اعلان نفرت از دشمنان خدا، لباس اعلان نفرت از دنیا پرستانی از قبیل یزید و معاویه و... لباس مشکی یعنی لباس صبر و شکیبایی، لباس همراهی و هم سویی با اسرای کوفه و شام ، لباس نظاره کردن به خرابه نشینان است. لباس مشکی پوشیدن برای مصائب معصومین علیهم السلام یعنی لباس استقامت در مقابل زور، زیرا آن بزرگواران زندان ها و شکنجه های جسمی و روحی بسیاری متحمل شده اند تا به شهادت رسیدند، و در نتیجه تشیع با این عظمت به ما رسیده است. سابقه لباس مشکی در تاریخ معصومین علیهم السلام شواهدی در تاریخ اسلام وجود دارد که پوشیدن لباس مشکی را به عنوان عزا نشان می دهد. ذیلا به مواردی از آن ها اشاره می کنیم: 1. در عزای جعفر طیار علیه السلام که در جنکپگ موته به شهادت رسید، همسر او اسماء بنت عمیس به دستور پیامبر صلی الله علیه و آله لباس مشکی پوشید (البدایة و النهایةجلد 4 ص288؛ فتح الباری جلد 9 ص402؛ لسان العرب جلد1 ص473) 2. در شهادت شهدای احد زن ها لباس مشکی پوشیدن ( سیاه پوشی در سوگ ائمه نور علیهم السلام ص202) 3. امام حسن علیه السلام پس از شهادت امیر المومنین علیه السلام بر منبر مسجد کوفه برای مردم خطبه خواند در حالی که لباس سیاه بلندی بر تن داشت و عمامه مشکی بر سر داشت و در عزای پدرش امیر المومنین علیه السلام می گریست( الدرجات الرفیعة ص147؛ شرح نهج البلاغه ج16 ص22؛ اثبات الوصیة للامام علی بن ابی طالب علیه السلام؛ سیر اعلام النبلاء ج3 ص 267و272) 4. در فضائل روز نهم ربیع الاول و اسامی آن روز حضرت هادی علیه السلام فرمود : (( یَوم نَزعِ السَّوادِ)) روز کندن و بیرون آوردن لباس مشکی است. ( مستدرک الوسایل ج 3 ص326؛ المحتضر ص54؛ بحار الانوار ج31 ص127؛ مجمع النورین ص 234) چنانکه درباره روز غدیر نیز نام (( یوم نزع السواد)) روز بیرون آوردن لباس سیاه آمده است( الاقبال ج 2 ص261؛ مسند الامام الرضا علیه السلام ج2ص18؛ مصباح کفهمی ص702) سابقه لباس مشکی برای عاشورا امام باقر علیه السلام می فرماید: هنگامی که امام حسین علیه السلام کشته شد، لباس تیره مایل به مشکی یا مشکی در تن شریف حضرت بود( کافی ج6 ص 452؛ دلائل الامامة ص178؛ بخار الانوار ج45 ص94؛ وسائل الشیعة ج 4 ص365و 83) پس از شهادت امام حسین علیه السلام ، فرشته ای از آسمان به دریاها فرود آمد و صیحه ای زد و گفت:(الْبَسُوا أَثْوَابَ الْحُزْنِ فَإِنَّ فَرْخَ رَسُولِ اللَّهِ ص مَذْبُوح‏):(جامه های عزا بپوشید که فرزند پیامبر صلی الله علیه و آله را سر بریدن).(مستدرک الوسائل ج3ص328؛ بحار الانوار ج45 ص221؛ کامل الزیارات ص143) همچنین فرشته دیگری در آسمان ها و زمین ندا کرد:( یا عِباد اللهِ،البِسُوا اَثوابَ الأحزان و أَظهِروُا التَّفَجُّعَ و الأَشجان):( ای بندگان خدا ، لباس های حزن بپوشید و ناراحتی و ناله های خود را آشکار کنید). اولین سیاه پوشان در عزای امام حسین علیه السلام اهل بیت حضرت بودند. وقتی یزید در شام مفتضح شد و پس از آن همه جسارت مجبور شد به ایشان اجازه عزاداری دهد در کنار اهل بیت امام حسین علیه السلام که درخواست لباس عزا کردند، همه بانوان بنی هاشم و زنان قریش ساکن شام نیز به یاری ایشان آمدن و برای آن حضرت لباس مشکی پوشیدن و هفت روز عزاداری نمودند.( بحار الانوار ج45ص196؛ مستردک الوسائل ج3ص327؛ العوالم ص422؛ شجره طوبی ج1ص152؛ منتخب طریحی ص497؛ اشکهای خونین در سوگ امام حسین علیه السلام ص493) همچنین یکی از غلامان یزید ملعون که شیعه بود در سوگ امام حسین علیه السلام سیاه پوشید( سیاهپوشی در سوگ ائمه نور ص134) هنگامی که خبر شهادت امام حسین علیه السلام به ام سلمه رسید، در مسجد پیامبر صلی الله علیه وآله قبه و خیمه ای سیاه برپا نمود و جامه سیاه پوشید و مشغول عزادرای شد.(شرح الاخبار ج3 ص171؛ عیون الاخبار و فنون الآثارص109) در مرحله بعد زنان بنی هاشم در مدینه پس از شهادت آن حضرت لباس سیاه پشمی پوشیدن و از سرما و گرما شیکایتی نکردند و امام سجاد علیه السلام دستور آماده سازی غذا برای ایشان می داد تا عزاداری کنند(بحار النوار ج45 ص188؛ محاسن ج2ص420؛ نفس المهموم ص473؛ وسائل الشیعه ج3ص238) معلوم می شود پوشیدن لباس سیاه در ماتم و عزا از ابتدا مرسوم بوده که بانوان بنی هاشم در ماتم حضرت سیدالشهداء علیه السلام لباس سیاه پوشیده اند . همچنین انجام این کار در حضور امام سجاد علیه السلام دلیل صحت و مقبول بودن آن است. حضرت زین العابدین علیه السلام جبه ای سیاه رنگ و لباس بلند کبود رنگی پوشیده بودند( کافی ج6 ص449؛ دعائم الاسلام ج2 ص161؛ وسائل الشیعه ج5 ص34؛ بقحار النوار ج46 ص106) سابقه دیگر لباس مشکی که به زمان ائمه علیه السلام باز می گردد شعر یکی از اصحاب امام صادق علیه السلام به نام سیف بن عمیره است که از راویان و علما بر جسته شیعه بوده است. او در شعر خود لباس حزن را لباس سیاه دانسته است یا مومنا متشیعا بولائه یرجو النجاة و الفوز یوم المحشر إبک الحسین بلوعة و بحرقة إن لم تجدها آلم فؤادک و أکثر وامرج دموعک بالدماء و قل ما فی حقه حقا إذا لم تنصر والبس ثیاب الحزن یوم مصابه ما بین أسود حالک أو أخضر (متخب طریحی ص380) ای مومنان و پیروان حسین علیه السلام که به برکت دوستی او در روز قیامت امید نجات و رستگاری دارید،با سوز و آه بر حسین علیه السلام گریه کنید ،و اگر چشمه ی اشک خشکید،قلبتان را با آتش اندوه ذوب کنید،بلکه بیشتر گریه کنید.اگر در کربلا نبودید تا به یاری فرزند فاطمه علیها السلام بشتابید،آب دیدگانتان را با خون دل در آمیزید و حقیقت را در حق او بیان نمایید. در روز عاشورا جامه های حزن و اندوه بر تن کنید. حکم لباس مشکی لباس مشكی در حال عادی كراهت دارد و بنا بر روایاتی نهی از آن ب ه خاطر بنی عباس بوده که لباس مشکی را شعار و علامت رسمی حکومت خود قرار داده بودند، و پوشیدن آن به معنای طرفداری از حکومت آنان به حساب می آمد. در زمان های بعد که بنی عباس منقرض شدند لباس مشکی هم از آن مفهوم خارج شد. بنابر لباس مشکی بدون وجود شرایط خاصی مانند عزاداری، مکروه است اما اگر به عنوان اعلان عزا باشد جهات رجهان در ان پیدا می شود، به خصوص آنکه در اجتماع، عزادار با این رنگ شناخته شود و هیچ رنگ دیگری جای آن را نگیرد؛ و اگر عزادرا لباس مشکی نپوشد مردم تعجب کنند و چنین بر داشت کنند که چرا در برابر مصیبتی که بر او وارد شده عکس العملی نشان نمی دهد؟!! از همی جاست که بسیاری از فقها پوشیدن لباس مشکی را در عزاداری امام حسین علیه السلام از کراهت استثناء کرده اند و بعضی راجح دانشته اند و عده ای کراهت را مطلقا رد نموده اند به کتب زیر مراجعه شود:( شیخ یوسف بحرانی در الحدائق الناظرة ج 7 ص 118؛ سید کاظم یزدی در آخر رساله منهج الرشاد؛ محدث نوری در مستدرک الوسائل ج3 ص328غ شیخ عبد المحسن بن حسین خاقانی در خیر الزاد لیوم المعاد ص251؛ایت الله تبریزی در رسالة مختصرة فی لبس السواد) جا دارد در این باره روایاتی آورده شود: 1. در روز فتح مکه هنگامی که پیامبر صلی الله علیه و آله وارد مکه شدند، بر سر مبارک حضرت عمامه سیاهی بود(وسائل الشیعه ج5 ص57؛ مکارم الأخلاق ص119؛ مصباح الفقیه ج10 ص453) 2. ابو ظبیان می گوید: روزی امیر المومنین علیه السلام نزد ما آمد در حالی که لباس مشکی بر تن داشت...( مستدرک الوسائل ج3ص234؛ مکارم الأخلاق ص104؛ الطبقات الکبری ج3 ص31؛ انساب الأشراف ص186) 3. داود رقّی می گوید: شیعیان از امام صادق علیه السلام درباره پوشیدن لباس مشکی سوال می کردند. روزی دیدم حضرت نشسته اند و لباس مشکی بر تن، کلاهی مشکی بر سر و کفشی سیاه با آستر مشکی در پای دارد. حضرت قسمتی از پارچه را باز کرد و فرمود: بدان که پنبه آن نیز سیاه است و مقداری پنبه سیاه از آن بیرونکشیده فرمود: قلبت را روشن و سپید کن، و هر چه خواهی بپوش( وسائل الشیعه ج4 ص385؛ علل الشرائع ج2 ص347؛ مشکاة الأنوار ص91) ((قبول ولایت ما و برائت از اعدای ما کن و هر چه خواهی بپوش)) 4. شخصی می گوید: امام هادی علیه السلام را دیدم در حالی که لباس سیاه بر تن داشت و سوار بر اسبی سیاه بود.( بحار الانوار ج50 ص161؛ دلائل الامامة ص 418؛ فرج المهموم ص233؛ مدینة المعاجز ج7 ص449) 5. جمعی از شیعیان و نیز بزرگ بنی هاشم در سوگ زید فرزند امام سجاد علیه السلام سیاه پوشیدند.( الأعلام زرکلی ج 5 ص150) مردم خراسان نیز در سوگ زید و یحیی علیهما السلام سیاه پوشیدند.( سیاهپوشی در سوگ ائمه نور ص136) 6. سلیمان بن ابی جعفر در تشییع پیکر امام کاظم علیه السلام لباس مشکی پوشیده بود.( عیون اخبار الرضا علیه السلام ج2 ص93؛ کمال الدین ص39؛ بحار الانوار ج 48 ص227؛ سیاهپوشی در سوگ ائمه نور علیهم السلام ص203) تذکر این نکته لازم به نظر می رسد که جا دارد لباس مشکی را طوری بپوشیم که به نوعی زینت حساب نشود. باید این لباس علامت حزن و اندوه و ماتم باشد نه اسباب آرایش. البته لباس مشکی تمیز و مرتب پوشیدن از آداب عزاداری است و منافات با حزن ندارد، بلکه نوعی احترام گذاشتن به مجلس اهل بیت علیهم السلام به حساب می اید. چرا لباس مشکی را ...؟ این یک سوال است که چرا عده ای این همه درباره لباس مشکی حساسیت نشان می دهند، در حالی که نهایت آن یک امر مکروه است و حرام نیست و در کراهت آن هم روایات و نظر فقها مختلف است؟!! گویا تمام واجبات و مستحبات انجام شده، و همه محرمات و مکروهات ترک شده و فقط لباس مشکی باقی مانده که عده ای بگویند: پوشیدن لباس مشکی مکروه هست؟ اکنون که پشتوانه محکم در کنار این شعار بزرگ وجود دارد، و مدارک لازم درباره آن ارائه شده، مطمئنیم که دامن زدن به القاء شبهه درباره لباس مشکی در عزای حسینی دستاویزی برای مبارزه با اصل عزاداری است، و نیت های نادرستی از ورای آن خود نمایی می کند. شعار لباس مشکی با پوشیدن لباس مشکی تابلوی بلند محبت را به عالم نشان می دهیم و به محضر مولایمان عرضه می داریم: آقا و مولای ما، شما مایه روشنی چشم ما و فروغ دیدگان ما هستید. هنگامی که آن ظلوم و ستم ها را نسبت به شما و اهل بیت و اصحابتان روا داشتند و سه روز پیکر مطهرتان را روی زمین گذاشتند، فروغ از چشم و جان و دل ما رفت و همه چیز در چشم ما تیره و تار گشت. لباس و خانه و کاشانه و مسجد و حسینیه ما در عزای شما سیاهپوش شد. این جامه سیاه فلک در عزای کیست؟ وین جیب چاک گشته صبح از برای کیست؟ شیعه با لباس مشکی، پرچم مشکی، مشکی پوش کردن در و دیوار و پاشیدن گِل و خاک و کاه بر سر و صورت می فهماند که با کشتی نجات چه کردند. لباس سیاهی که شیعه در هر محرّم می پوشد همان دودِ آهی است که خانه دلِ پر از محبت او را در عزای سیدالشهداء اندوده است. تنها اشک دیدگان نیست که در خانه چشم نشان از عشق استوار شیعه به امامان معصوم علیهم السلام دارد. شیعه را صد نشان دریگر از عشق و اخلاص در آستین است که یکی از آن ها جامه سیاه عزاداری است که در عاشورا بر من می کند، و در غدیر آن را بدل به لباس سپیدِ سرور و شادی می سازد. شیعه با سیاهپوشی خویش در محرم می رساند که در منطق وی جامعه ی بدون حسین علیه السلام تاریک است . جهان بدون او بی فروغ است و تاریخ هیچ! همچون شبِ سرد است و سیاه! با غروب خورشید ولایت همه چیز یکسره در تاریکی فرو رفته است. آیا مصیبتی از این مصیبت بالاتر که سنگ بر پیشانی مبارکش زنند و سر از بدن شریفش جدا نمایند؟! جامه سیاه بر تن دوستان حسین علیه السلام ظاهری سیاه دارد ولی اتصال به آن دریای نور است که چنان مظلومانه به شهادت رسید. اما دیده ای تیز بین می خواهد که موج تابش نورش را در سیاهی این جامه ببیند. عده ای از بزرگان لباس مشکی در عزای امام حسین علیه السلام را مدتی طولانی می پوشیدند؛ و پس از ان که مندرس و پاره می شد اجازه نمی دادند مورد استفاده عمومی قرار گیرد، بلکه بدان تبرک می چوستن و آن را در بالش زیر سر خود هنگام خواب قرار می دادند، و آن قدر به ارزش ان معتقد بودند که وصیت می کردند پس از مرگ همراه آنان شود. ما تاطلوع خورشید عدل حضرت صاحب الأمر عَجَّلَ الله تعالی فرجه الشریف عزاداریم. کربلا و عاشورا را با عزاداری، گریه، سینه زنی، سیاه پوشی و ...پاس می داریم و آن را وظیفه خود می دانیم ، و به کوری چشم دشمنان اهل بیت علیهم السلام به این امر افتخار می کنیم. منبع: احرام محرم، عبد الحسین نیشابوری ،چاپ تابستان1392، دلیل ما